gastles en crematie
Door: meester jos
Blijf op de hoogte en volg edensterre
04 Februari 2007 | Thailand, Bangkok
ik ben even vrij van mijn eiegn school, mag gelukkig schooltje spelen met mijn eigen dochters, maar heb vanochtend toch echt les gegeven.
een thaise man (Nine) die ik op een terras ontmoette (en die ik zijn gitaar ontfutselde)geeft op zondagochtend als volunteer engelse les op een dorpsschooltje buiten de stad.
Vanmorgen vroeg haalde hij me op voor een gastles. Het was een soort communitybuilding in het hart van een dorpje waar kinderen en volwassenen (vrijwillig) les kunnen volgen. Ik heb ruim drie uur samen met Nine engelse les staan geven aan ongeveer 20 studenten. Ongeveer, want er zat geen deur in het gebouw en het liep een beetje in en uit. Niet in de laatste plaats omdat ik nogal een bezienswaardigheid was met een groot wit lijf en een gitaar. Uiteraard moest ik met iedereen op de foto.
Na de les werd ik naar een prachtige tempel verderop gereden. Een van de studenten (22 jaar) is vrijdag van zijn scooter gereden en lag opgebaard tot hij gecremeerd wordt. Hoe rijker je bent hoe langer je mag blijven liggen, de koningin heeft een jaar gelegen. Ik heb zo goed mogelijk de rituelen gevolgd, toen die klaar waren en ik de vader gecondoleerd had moest iedereen met de kist op de foto om mij heen. De nikon maakt hier veel indruk (gek he?) dus ik werd gevraagd alles zo mooi mogelijk vast te leggen. Vervolgens werd er gegeten aan lange tafels rond de tempel. Ik kreeg een apart bordje, dat is misschien maar beter. Eigenlijk was niemand verdrietig. De zon scheen, er werd gegeten en gelachen.
Na de tempel ben ik door de juf en Nine naar een houtsnijder gebracht die al duizenden prachtige olifanten heeft gesneden, van klein naar 1 op 1. Het was echt platteland, een houten gebouw oppalen in de rijstvelden. Wel eens lekker na de herrie en stank van de stad.
Vervolgens moest ik weer eten, reuzegarnalen, riviervis en veel hete dingen. Ik heb me best gedaan.
En nu zit ik opeens in het hart van bacpack chiangmai, met airco, cafe latte en meer blanken dan thai. Best een overgang.
Ik ga nog wennen aan dit land, tijd om verder te trekken?
een thaise man (Nine) die ik op een terras ontmoette (en die ik zijn gitaar ontfutselde)geeft op zondagochtend als volunteer engelse les op een dorpsschooltje buiten de stad.
Vanmorgen vroeg haalde hij me op voor een gastles. Het was een soort communitybuilding in het hart van een dorpje waar kinderen en volwassenen (vrijwillig) les kunnen volgen. Ik heb ruim drie uur samen met Nine engelse les staan geven aan ongeveer 20 studenten. Ongeveer, want er zat geen deur in het gebouw en het liep een beetje in en uit. Niet in de laatste plaats omdat ik nogal een bezienswaardigheid was met een groot wit lijf en een gitaar. Uiteraard moest ik met iedereen op de foto.
Na de les werd ik naar een prachtige tempel verderop gereden. Een van de studenten (22 jaar) is vrijdag van zijn scooter gereden en lag opgebaard tot hij gecremeerd wordt. Hoe rijker je bent hoe langer je mag blijven liggen, de koningin heeft een jaar gelegen. Ik heb zo goed mogelijk de rituelen gevolgd, toen die klaar waren en ik de vader gecondoleerd had moest iedereen met de kist op de foto om mij heen. De nikon maakt hier veel indruk (gek he?) dus ik werd gevraagd alles zo mooi mogelijk vast te leggen. Vervolgens werd er gegeten aan lange tafels rond de tempel. Ik kreeg een apart bordje, dat is misschien maar beter. Eigenlijk was niemand verdrietig. De zon scheen, er werd gegeten en gelachen.
Na de tempel ben ik door de juf en Nine naar een houtsnijder gebracht die al duizenden prachtige olifanten heeft gesneden, van klein naar 1 op 1. Het was echt platteland, een houten gebouw oppalen in de rijstvelden. Wel eens lekker na de herrie en stank van de stad.
Vervolgens moest ik weer eten, reuzegarnalen, riviervis en veel hete dingen. Ik heb me best gedaan.
En nu zit ik opeens in het hart van bacpack chiangmai, met airco, cafe latte en meer blanken dan thai. Best een overgang.
Ik ga nog wennen aan dit land, tijd om verder te trekken?
-
04 Februari 2007 - 12:31
Janneke:
jeetje, wat een belevenis, heeft vast indruk gemaakt. Bijzonder hoor zo'n crematie 'feest' mee te mogen maken. Dikke kus van ons -
05 Februari 2007 - 10:10
Co:
wauw. indrukwekkend hoor. Op deze school gaat ook alles prima, net open dagen gehad. Ging goed, waarschijnlijk heb je volgend jaar ook weer werk. Kun je de interessante verhalen weer aan de kids vertellen. -
08 Februari 2007 - 11:15
Maitri (Inga):
Mooie belevenis. ik zie het helemaal voor me en zie het je helemaal doen. Wat ben je toch een mensen-mens. Fijn zulke belevenissen maken het meeste indruk, vind ik. En de geuren, kleuren, smaken, geluiden, die allemaal anders zijn. Maar van mens tot mens zijn we zo hetzelfde.
Overigens: ik teken voor een begravenis in de zon waarin er geen drama gemaakt wordt van de dood. Dat zou ik graag naar ons landje willen transporteren. Waar de mensen denken dat het leven maakbaar is, doordat ze rijker zijn. En zich verzetten tegen de dood die in wezen net zo natuurlijk is als geboorte.
Liefs! ook voor Itte en de kinderen. (Ik heb nog een klein berichtje aan Sterre gestuurd, ik hoop dat ik daar goed aan heb gedaan)
Maitri (Inga)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
